فرزند اول یا فرزند آخر
وقتی سلسله مراتب قدرت در خانواده‌ای به هم بریزد، تبعیض اتفاق می‌افتد. اگر عضوی از اعضای خانواده به ناحق امتیازات بیشتری داشته باشد دیگر هیچ چیز سر جایش نیست.
گاه این امتیاز به فرزند اول می‌رسد و گاه فرزند آخر به این شانس دست پیدا می‌كند.در بسیاری از خانواده‌های سنتی به فرزند اول خانواده توجه بیشتری میشود. فرزند اول خانواده عاقل محسوب میشود و به همین دلیل بهای بیشتری به او داده میشود؛ اما همین مساله نقطه‌ضعف آنهاست.
فرزند ارشد معمولا به دلیل اهمیتش در خانواده در سازگاری و انطباق با محیط اجتماعی دچار مشكل میشود. به عبارت دیگر، همیشه نقشی شبیه بزرگ‌ترها ایفا می‌كند.از چیزی لذت نمی‌برد و بسختی با اتفاقی شاد میشود. در حالی كه برادر و خواهر كوچك‌تر، راحت‌تر لب‌هایشان به خنده باز میشود. آنها در مقابل دیگران بخشش كمتری دارند.
اما در برخی خانواده‌ها نیز سوگلی، فرزند كوچك‌تر است. او نه‌تنها برای پدر و مادر عزیز است، بلكه خواهران و برادران بزرگ‌تر نیز به وی توجه بیشتری نشان می‌دهند.دلیل اهمیت فرزند آخر، سن كم و ضعیف‌تر بودن اوست. در اینجا نیز اهمیت بیش از حد باعث آسیب‌پذیری میشود، زیرا توجه و حمایت بیش از حد والدین باعث وابستگی شدید فرزند به پدر و مادر میشود.
توجه والدین به فرزند كوچك‌تر از همان دوران نوزادی آغاز میشود، وقتی فرزند جدیدی در خانواده متولد میشود ناخود آگاه همه توجه‌ها را به سمت خود معطوف می‌كند. همین امر باعث میشود والدین از كودك بزرگ‌تر غافل شوند.
وقتی این اتفاق می‌افتد فرزند بزرگ‌تر نسبت به نوزاد حسادت می‌كند و سعی در خودنمایی و جلب توجه پدر و مادرش دارد البته حسادت به نوزاد جدید در كودك امری طبیعی است و نباید كودك را به این دلیل تنبیه كرد، زیرا او فكر می‌كند پدر و مادرش را از او گرفته‌اند.
در حالی كه والدین باید قبل از به دنیا آمدن نوزاد جدید شرایطی را فراهم بیاورند كه فرزندشان احساس فراموش شدن نكند، كودك باید مطمئن باشد كه هنوز او را دوست دارند.به عنوان مثال، پدر می‌تواند زمانی كه مادر مشغول مراقبت از نوزاد جدید است با فرزند بزرگ‌ترش بازی كرده و به او توجه كند. همچنین به او اجازه دهند با نوزاد بازی كند.
وقتی مادر، نوزاد را در آغوش گرفته پدر یا دیگران هم كودك را در آغوش بگیرند.هیچ‌گاه از كودك نخواهید اسباب بازی‌هایش را به فرزند جدید بدهد.اگر به جای فرزند كوچك‌تر یا ارشد خانواده سلسله مراتب قدرت به ترتیب رعایت شود، آنگاه تبعیض دیگر رخ نخواهد داد.پدر خانواده می‌تواند در راس هرم قرار بگیرد. این به معنی پدر‌سالاری نیست. پدر خانواده می‌تواند جایگاه هر فردی را تعیین كند بدون آن‌كه تبعیض اتفاق بیفتد.
جام جم
گاه این امتیاز به فرزند اول می‌رسد و گاه فرزند آخر به این شانس دست پیدا می‌كند.در بسیاری از خانواده‌های سنتی به فرزند اول خانواده توجه بیشتری میشود. فرزند اول خانواده عاقل محسوب میشود و به همین دلیل بهای بیشتری به او داده میشود؛ اما همین مساله نقطه‌ضعف آنهاست.
فرزند ارشد معمولا به دلیل اهمیتش در خانواده در سازگاری و انطباق با محیط اجتماعی دچار مشكل میشود. به عبارت دیگر، همیشه نقشی شبیه بزرگ‌ترها ایفا می‌كند.از چیزی لذت نمی‌برد و بسختی با اتفاقی شاد میشود. در حالی كه برادر و خواهر كوچك‌تر، راحت‌تر لب‌هایشان به خنده باز میشود. آنها در مقابل دیگران بخشش كمتری دارند.
اما در برخی خانواده‌ها نیز سوگلی، فرزند كوچك‌تر است. او نه‌تنها برای پدر و مادر عزیز است، بلكه خواهران و برادران بزرگ‌تر نیز به وی توجه بیشتری نشان می‌دهند.دلیل اهمیت فرزند آخر، سن كم و ضعیف‌تر بودن اوست. در اینجا نیز اهمیت بیش از حد باعث آسیب‌پذیری میشود، زیرا توجه و حمایت بیش از حد والدین باعث وابستگی شدید فرزند به پدر و مادر میشود.
توجه والدین به فرزند كوچك‌تر از همان دوران نوزادی آغاز میشود، وقتی فرزند جدیدی در خانواده متولد میشود ناخود آگاه همه توجه‌ها را به سمت خود معطوف می‌كند. همین امر باعث میشود والدین از كودك بزرگ‌تر غافل شوند.
وقتی این اتفاق می‌افتد فرزند بزرگ‌تر نسبت به نوزاد حسادت می‌كند و سعی در خودنمایی و جلب توجه پدر و مادرش دارد البته حسادت به نوزاد جدید در كودك امری طبیعی است و نباید كودك را به این دلیل تنبیه كرد، زیرا او فكر می‌كند پدر و مادرش را از او گرفته‌اند.
در حالی كه والدین باید قبل از به دنیا آمدن نوزاد جدید شرایطی را فراهم بیاورند كه فرزندشان احساس فراموش شدن نكند، كودك باید مطمئن باشد كه هنوز او را دوست دارند.به عنوان مثال، پدر می‌تواند زمانی كه مادر مشغول مراقبت از نوزاد جدید است با فرزند بزرگ‌ترش بازی كرده و به او توجه كند. همچنین به او اجازه دهند با نوزاد بازی كند.
وقتی مادر، نوزاد را در آغوش گرفته پدر یا دیگران هم كودك را در آغوش بگیرند.هیچ‌گاه از كودك نخواهید اسباب بازی‌هایش را به فرزند جدید بدهد.اگر به جای فرزند كوچك‌تر یا ارشد خانواده سلسله مراتب قدرت به ترتیب رعایت شود، آنگاه تبعیض دیگر رخ نخواهد داد.پدر خانواده می‌تواند در راس هرم قرار بگیرد. این به معنی پدر‌سالاری نیست. پدر خانواده می‌تواند جایگاه هر فردی را تعیین كند بدون آن‌كه تبعیض اتفاق بیفتد.
جام جم
